kimlikte eskiyen doğum

henüz toy bir çağın mübalağasıydı adım,
kırkı geçmişlerin.
alnı kırışmışların yanında kırışan sayfalar sayısı toplamı
yaşıma denk düşmez iken, vaktinde okey masalarında yancı bile olamayışımı da eklersek
içtiğim oraletlere attığım şekerlere düşerdi boyum.
üzgünüm,
bir çalgının vurgusunda kayan parmaklarımın küçüklüğünde.  bazı notalara yetişemeyen şarkıların
eskik ölçülerinde buluştu varlığım. oysa sevdiğim,
dilimden düşmeyen bir ezgisiydi nakarattaki adın.
üzgünüm,
toprakları kazdığımız Fatih ile doktorculuğu oynayamadığımızdan. aramakla geçen yılların biriktirdiği tozlardan örtündü üstümüz. yıllanmış bilyeleri çıkartığımız keser,
doğum günlerinin hatrı sayılır bıçakları
ve üflemekten yorulan dudaklarım.
üzgünüm,
kelimelerin kiyafet olma durumuna, ifadeyi bir yabancılıkla geçmişe yad etme hallerindeki yorgunluğa ve bir kaç yaratıcı kıvamına süzülmüş el ayalarımdan.
affı sıfatı yok bazı durum hal eklerinin ki, ben akşam ezanından sonra karıştım tiner kokularına.
dört odalı bir döküntünün sıcağını boyarken ellerimin değişen renginden tuttum annemin bileklerini.
üzgünüm,
bir beden büyüğünü taşıdığım kıyafetlerin, seneye küçülmesini beklerken. öyle insanlığa yakıştıramadığım bir eylemi, büyümenin getirdiği yoksunlukla katıksız kalmanın yanında.
yaşım henüz kıyıya vurmamış bir yelkenli.
üzgünüm,
akla gelenin aklındakine yabancı kalmasına. ganyanlarda hatalı sollamalardan düşen atların, batan kuponları kadar da iflas eşiği hal eklerim.
gittikçe üzgünüm,
ayakta yürüyenleri gördükçe içime oturan bir ağdanın sıcaklığında. karşılayamadığım ev ihtiyaçları gibi beklentiler ve karı-koca ayrılığındaki zıt kutuplara düşmüşlüğümüz kimseler.
kin beslediğim doğumum,
kin beslediğim kaçıncı yüzyıllar.
yeniden doğsaydım, Mısır'la beraber yakardım kendimi. şehre inen bir alevli peygamberin ilahlı saldırısında şehit, adım Yunan'a bir bölünen bir tanrı olur ki ; ölüm tarihi yine yazılan roma rakamlarıyla.
üzgünüm,
ellerim kitap tozlarıyla eskimiş bir nasıra, alkol yetiştirme çabasında.
üzgünüm,
hayata. kalbime bir kedinin sokaktaki şefkati dokunabilecekken açlığını ortaya koyan cansız bedeni, sanırım bir el anca ölünce dokunur kalp masajında bana.
üzgünüm,doksan altıya sırt koşan bir şirkin, çirkin tasvirleriyle dolu bura.
ne artan ne azabilen bir kabuğun kamburu içindeki bir kaplumbağa, öyle serseri bir mayını taşıyan tavşan
ya beni vur,
ya beni onlara ver.
henüz çok gençken.


rızaçelik

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Göklerden inen bir yaralı vardır

Aynı yemekleri yedim aylarca Aynı acılarda buldum kendimi çoğu zaman Aynı saatlerde uyudum Aynı şeyleri giydim Aynı adımları attım Ne sürekli gittiğim yollara küstüm Ne giydiğim şeyleri attım kenara Ne saatleri bozdum ... Herşey olduğu gibi. Ne acıları sevdim içimde, şefkatle Ne de aynı yemekleri yemekten terketmedim masayı Ağza alınmayacak bir cümle kurmadım hiç, adından başka Akla gelmeyen tek bendim aklında Ama yine ağlarken yanına koşandı bir ben Yalın ayak, yalan ayaklarınla buğulu bir geçmişi geride bıkarak Şimdi hatırladıklarım hatalarımdan ibaret. Gözü dönmüş doğrular sahiplendim Artık iyi değil, kafama göreyim. Sevmediğim yemekleri yemiyorum mesela Çekmek istediğim acıları çekiyor İstediğim saatlerde sevişiyorum Kendime yakıştırdığımı giyiyorum Gitmek istediğim yere gidiyorum Seni hatırlıyorum Akla gelmeyen küfürleri barındırıyor beynim Ve dilim adının etrafında dönüyor  Bakın ! Göklerden inen bir yaralı vardır Bir de keskin jilet Paslı bıçak Asi ve soğuk İhanetin çocukları va
Oku »

Ne olur bana biraz sen lazm

- Yalın bir rüzgar olup geliyorum Alalecele bir söz çıkmıyor ağzımdan Gayet aklını sende toplamış bilir kişisiyim yağmurların Mevsimler değişeceği vakti bilir Ummadık taş bazen kalbe düşer Ruhu sana sığınır bedenimin. Ve bir an gelir  Anlatmak için kaç gece çıkar aylardan Tükettiğim onca şiir  Adına yazılmamışsa bugüne kadar Ne olur affet - Burada sınırlarını kaybetmiş bir şair Ve sana tapar gibi bir ilah çıkıyor ellerimden Dokunsam sünnet Öpsem farz Seninle başımı koyacağım yastık secde Senden ayrı kalan vakte keskin bir kılıç vurmak zulfikar Ve bir kerbeladır seni özleyişim Hüseyinin içtiği bir damla su olur kavuşabilmek sana Ne olur bana biraz sen lazm İnanmanın beş şartıdır  Parmaklarını fotoğraflardan saymak. Ne olur bana biraz sen lazm. -rızaçelik
Oku »

Trifolium İncarnatum Ölümü

Dudaklarım şehirler arası mazot kokularından beslenen 83'model trifolium incarnatum. Çokça yıprandım bu şehrin seçimlerinden. Benzinin ve doların alıp başını gitmesi tüm değerlerin kişiklerini. Romantizm köprükcük kemiklerimde bir rant savaşının kurbanı olup, Köpür köpür çukurlarında söndürülen izmaritler, Küçük yüz ölçümlerinde devlet büyüklerinin turizme yön verme çabasında idam edilen saçlarım. Dörtte üçü su olan bedenim, yandaş müteahhitlerin mühendislik çöküntüsüyle kırılan düşlerim. Ne çok dış borcum var şu hayata ! Oysa hiç bir faiz benim mutluluğuma işlemiyor. Oysa hiç bir senet alınan ahlarımı ödetmiyor geri. 83' model trifolium incarnatum ben. 90'lardan sonra noksan beyinlerin arasında yetişemedim şahsen. Nükleer toprakların acımasızlığında, soldum. Küresel felaketin hiç bir insanın getiremediği sıcaklığına alışamamış bedenimle kurudum. Gittim hayattan, Sövdüm vicdansızlığına bu şehrin. Gittim. -rıza çelik
Oku »