Canım Ellerindeki Parmaklarım

hayli zaman geçti, bir cümle üstünden
bir cümleye uzun geçmişler yitirilip
hayli yorgunluklardan çıkarken, sayılı sefer saatlerinde alalecele yetişme günlükleri dolu
giden mesajlarda
bankamatiklerin ağır aksak işleyiş sıralarındaki tedirginlik
ki karaköy vapuruna son dakika kala
kulağımda adını bilmediğim bir temsilcinin müşteri sıfatındayım şuan
yanlış zaman
af diledim yüzüne tebessümlerle
öyle açık seçik, halk arasında
topluma sırt çevirdiğim anlardır bunlarda.
yanağındaki sıcaklık ya hastalıktan ya bu ten yakan güneş
ama teninin açıklığı bir bebeğin doğumuyla denk düşer ancak.
ah bu kırmızı ışık
beklerken bir yeşilin gözlerine vuruşunu
ayaklarımın ayaklarının hizasına iştima çekişi
ben zor zaptettim ellerimi ellerinden
ani ve hıza kapılmış bir karınca savruluğunda
döndüm durdum sağına mı soluna mı geçmeliyim derken
üstünde rengimi bulduğum tüm 90 derecelik açılarında
acıları unutarak derecesinde ısındığım karelerde kaldı aklım.
bekle,kalabalık üstüme üstüme geliyor
miting alanlarını boşaltan halkın dökülen çöpleri gibi döküldü ayaklarım ardına
sana yetişirim diye düşündüm, on gün sonra.
oysa farklı zaman dilimlerinde aynı koşullara geç kalmış
yapışık ikizler kıvamında insanlığımız
senin de uçuramadığın uçurtmalar
benim de vurmaya kıyamadığım balonlar var.
çocukluğumun eksikliğini tamamladım, çocukluğu sende konuşarak
butiklerin yağlı boya kokularından kaçarken
sığınan kolların kollarımda
ki ellerini kollarımın kırılan yanlarında hissetim
iyileştim
içinde bir ormanı büyütebilecek toprak fincanı
gördüklerini düşündüm
çayın ne kadar sıcak olduğunu ikimizde biliriz
ama ellerinin bileklerimden parklarıma kayan sürtünme kuvvetini
ellerinin bileklerimden parmaklarıma düşen yer çekimini
elleriminin bileklerimden parmaklarıma düşen sıcaklığını
ben bilirim yalnız.
birbirini kovalayan saatlerin düşmanıyız
ki bizimde vaktimiz geldi birbirimizden ayrılmaya.
omzuna düşen burnuma acıdım
beline sarılan kollarıma küsüp
sende yeniden buluşmaya ders verdim.
bana sana sarılmayı yine yeniden öğret
belki dokunmayı unutan parmaklarım vardır
belki unutarak dersi tekrar etme çabasında
sarılmanın sendeki tüm zaman kiplerini pekiştirmek isteyen
cânım parmaklarım vardır.


Rıza Çelik 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Göklerden inen bir yaralı vardır

Aynı yemekleri yedim aylarca Aynı acılarda buldum kendimi çoğu zaman Aynı saatlerde uyudum Aynı şeyleri giydim Aynı adımları attım Ne sürekli gittiğim yollara küstüm Ne giydiğim şeyleri attım kenara Ne saatleri bozdum ... Herşey olduğu gibi. Ne acıları sevdim içimde, şefkatle Ne de aynı yemekleri yemekten terketmedim masayı Ağza alınmayacak bir cümle kurmadım hiç, adından başka Akla gelmeyen tek bendim aklında Ama yine ağlarken yanına koşandı bir ben Yalın ayak, yalan ayaklarınla buğulu bir geçmişi geride bıkarak Şimdi hatırladıklarım hatalarımdan ibaret. Gözü dönmüş doğrular sahiplendim Artık iyi değil, kafama göreyim. Sevmediğim yemekleri yemiyorum mesela Çekmek istediğim acıları çekiyor İstediğim saatlerde sevişiyorum Kendime yakıştırdığımı giyiyorum Gitmek istediğim yere gidiyorum Seni hatırlıyorum Akla gelmeyen küfürleri barındırıyor beynim Ve dilim adının etrafında dönüyor  Bakın ! Göklerden inen bir yaralı vardır Bir de keskin jilet Paslı bıçak Asi ve soğuk İhanetin çocukları va
Oku »

Ne olur bana biraz sen lazm

- Yalın bir rüzgar olup geliyorum Alalecele bir söz çıkmıyor ağzımdan Gayet aklını sende toplamış bilir kişisiyim yağmurların Mevsimler değişeceği vakti bilir Ummadık taş bazen kalbe düşer Ruhu sana sığınır bedenimin. Ve bir an gelir  Anlatmak için kaç gece çıkar aylardan Tükettiğim onca şiir  Adına yazılmamışsa bugüne kadar Ne olur affet - Burada sınırlarını kaybetmiş bir şair Ve sana tapar gibi bir ilah çıkıyor ellerimden Dokunsam sünnet Öpsem farz Seninle başımı koyacağım yastık secde Senden ayrı kalan vakte keskin bir kılıç vurmak zulfikar Ve bir kerbeladır seni özleyişim Hüseyinin içtiği bir damla su olur kavuşabilmek sana Ne olur bana biraz sen lazm İnanmanın beş şartıdır  Parmaklarını fotoğraflardan saymak. Ne olur bana biraz sen lazm. -rızaçelik
Oku »

Trifolium İncarnatum Ölümü

Dudaklarım şehirler arası mazot kokularından beslenen 83'model trifolium incarnatum. Çokça yıprandım bu şehrin seçimlerinden. Benzinin ve doların alıp başını gitmesi tüm değerlerin kişiklerini. Romantizm köprükcük kemiklerimde bir rant savaşının kurbanı olup, Köpür köpür çukurlarında söndürülen izmaritler, Küçük yüz ölçümlerinde devlet büyüklerinin turizme yön verme çabasında idam edilen saçlarım. Dörtte üçü su olan bedenim, yandaş müteahhitlerin mühendislik çöküntüsüyle kırılan düşlerim. Ne çok dış borcum var şu hayata ! Oysa hiç bir faiz benim mutluluğuma işlemiyor. Oysa hiç bir senet alınan ahlarımı ödetmiyor geri. 83' model trifolium incarnatum ben. 90'lardan sonra noksan beyinlerin arasında yetişemedim şahsen. Nükleer toprakların acımasızlığında, soldum. Küresel felaketin hiç bir insanın getiremediği sıcaklığına alışamamış bedenimle kurudum. Gittim hayattan, Sövdüm vicdansızlığına bu şehrin. Gittim. -rıza çelik
Oku »