sen git artık


anlatabilirim diye sustum,
sustum ama anlamıyorsun işte.
mecali kalmamış bir ağzın
sökülen harflerinden sesleniyorum sana son kez.
her sonu yeniden yaratan bir çocukluk
ağlamaktan uykuya yenilen gözlerini giyerken
seni öyle çıplak bir anda affettim.
affettim ama
beni anlamıyorsun işte.
düşen bir kemiğin ardından
etin bozulan yanlarından koştum sana
çürümüş, solmuş.
ben rengini sende giyinmiş gökkuşağıydım gökte
gözlerinden halkın düşen bir kahraman
içinde bana büyüttüğün aykırılıklara düşman bir gladyatördüm
evveli, sonrası olmayan bir masalın
belini dik tutmaya çalışan samana arka çıkan yancı
seni yanıma nasıl kavuştururdum diye sığındığım türkçeye çektiğim yabancılık...
kalın giyin artık
kış kasım'a kin
sert vurur soğuk.
sorma
anlatamam, bununda bir anlamı yok artık.
ağladım
dilediğim çok şekerler düştü
düştü
dizlerimi kanattığım yerlere.
küsmedim, darılmadım da hiç bir eksikliğe
git.
belki kalman
içimi birbirinden ayıran neşter giymesine sebep olur kelimelerin,
belki kalman
aklımda alevli meleklerin çıkarttığı yangına sebep olur,
belki kalman
beni daha çok unutturur,
belki sen gittikçe  iyiye gider kelimelerim,
belki sen gittikçe melekleri annem gibi bilirim,
belki sen gittikçe kendimi bilir
sen gittikçe daha güzel kalırsın.
sen git,
ben sana
ne kadar anlatabilmek için
susarım
bilmiyorum.
zaten anlattıklarımında önemi yoktu ya bugüne kadar
bu his
bu yoksunluk
anlatamam...

Rıza Çelik 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Göklerden inen bir yaralı vardır

Aynı yemekleri yedim aylarca Aynı acılarda buldum kendimi çoğu zaman Aynı saatlerde uyudum Aynı şeyleri giydim Aynı adımları attım Ne sürekli gittiğim yollara küstüm Ne giydiğim şeyleri attım kenara Ne saatleri bozdum ... Herşey olduğu gibi. Ne acıları sevdim içimde, şefkatle Ne de aynı yemekleri yemekten terketmedim masayı Ağza alınmayacak bir cümle kurmadım hiç, adından başka Akla gelmeyen tek bendim aklında Ama yine ağlarken yanına koşandı bir ben Yalın ayak, yalan ayaklarınla buğulu bir geçmişi geride bıkarak Şimdi hatırladıklarım hatalarımdan ibaret. Gözü dönmüş doğrular sahiplendim Artık iyi değil, kafama göreyim. Sevmediğim yemekleri yemiyorum mesela Çekmek istediğim acıları çekiyor İstediğim saatlerde sevişiyorum Kendime yakıştırdığımı giyiyorum Gitmek istediğim yere gidiyorum Seni hatırlıyorum Akla gelmeyen küfürleri barındırıyor beynim Ve dilim adının etrafında dönüyor  Bakın ! Göklerden inen bir yaralı vardır Bir de keskin jilet Paslı bıçak Asi ve soğuk İhanetin çocukları va
Oku »

Ne olur bana biraz sen lazm

- Yalın bir rüzgar olup geliyorum Alalecele bir söz çıkmıyor ağzımdan Gayet aklını sende toplamış bilir kişisiyim yağmurların Mevsimler değişeceği vakti bilir Ummadık taş bazen kalbe düşer Ruhu sana sığınır bedenimin. Ve bir an gelir  Anlatmak için kaç gece çıkar aylardan Tükettiğim onca şiir  Adına yazılmamışsa bugüne kadar Ne olur affet - Burada sınırlarını kaybetmiş bir şair Ve sana tapar gibi bir ilah çıkıyor ellerimden Dokunsam sünnet Öpsem farz Seninle başımı koyacağım yastık secde Senden ayrı kalan vakte keskin bir kılıç vurmak zulfikar Ve bir kerbeladır seni özleyişim Hüseyinin içtiği bir damla su olur kavuşabilmek sana Ne olur bana biraz sen lazm İnanmanın beş şartıdır  Parmaklarını fotoğraflardan saymak. Ne olur bana biraz sen lazm. -rızaçelik
Oku »

Trifolium İncarnatum Ölümü

Dudaklarım şehirler arası mazot kokularından beslenen 83'model trifolium incarnatum. Çokça yıprandım bu şehrin seçimlerinden. Benzinin ve doların alıp başını gitmesi tüm değerlerin kişiklerini. Romantizm köprükcük kemiklerimde bir rant savaşının kurbanı olup, Köpür köpür çukurlarında söndürülen izmaritler, Küçük yüz ölçümlerinde devlet büyüklerinin turizme yön verme çabasında idam edilen saçlarım. Dörtte üçü su olan bedenim, yandaş müteahhitlerin mühendislik çöküntüsüyle kırılan düşlerim. Ne çok dış borcum var şu hayata ! Oysa hiç bir faiz benim mutluluğuma işlemiyor. Oysa hiç bir senet alınan ahlarımı ödetmiyor geri. 83' model trifolium incarnatum ben. 90'lardan sonra noksan beyinlerin arasında yetişemedim şahsen. Nükleer toprakların acımasızlığında, soldum. Küresel felaketin hiç bir insanın getiremediği sıcaklığına alışamamış bedenimle kurudum. Gittim hayattan, Sövdüm vicdansızlığına bu şehrin. Gittim. -rıza çelik
Oku »