ezberimde kalan tek onun yeri




benim senden aldığım bir yara
benim senden koparamadığım bir çığlık
benim senin yolundan akan kanım
nasıl kızgınım tanrıya,
içimde kaynama noktasını geçmiş demir
gözlerimin altından akıp giden lavlar
merak etmeyin yanmadım kimsenin aşkına.
ama
kızgınım
kendime.
sokaklarını bilmediğim bir kentte yalnızım
ve insan
ezberinde kalan yerde güvenli hisseder kendini
ezberimde onun yeri
ama biliyorum
bir köpek gibi çıkarmış annem rahminden beni
her yanım
her tarafım
herbir köşem gider yolu bu şehrin.
öfkeli ve alçak düşen sarhoşluktayım
o kadar kızgınım ki
bakmayın bana sakın
bildiğim tek yol bu.
insan ölümün bile güvenle gelmesini ister
ve
katil aynı bıçakla kaçını öldürmüştür
gereksiz detaydır.
ben
yine en iyi onun ellerinde ölürüm
kızgınım
ama
ezberimde kalan tek onun yeri.

-rıza çelik

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

esere isim bulamadık, gereği de yok

Resim
yazamadığım birkaç satır, susturamadığım arsız türkçesi dilimin. söz gelimi gidişinden bahsetmek sevgilinin ve biraz kanayan yanlarından yaraların ağrısı geceyi ağırtarak ağlayan neşteri düşmüş tırnaklarım. biten cümlelerin ardından alınan birkaç nefes ve yine bitenlerin ardından alınan ders söyle hangi yoklamanın kaçağındadır farz hangi aldatan almış başına aklını hangi aldanan kaç düşmüş en az. beni bırak beni duy, yalnız anlamayı sözde bıraktığın artık yemek ben kendimi tabağın kenarında sıyırmış içimde bir savaşı veren çatal bıçak. oturup yıkandım kaç bayram çocukların avuçlarından öptüğüm saf, yüzü ahına bulanmış nasır sarması günahların söyleyin kaç gecedir takıldı aklınıza harman olup tıkanan nefesim, nefsini öldüremeyenlerden sebep ! ah nasıl titredi ellerim öldürdüm dişlerimden akan mezarlığı artık kimsenin arkasından konuşamayacak kadar suskunum kimse de kimsenin yüzüne karşı sahici değil konuşurken.
Oku »

EN SON

- ne zaman yazarsın bilmiyorum, ama ne zamandır susuyorken pek bekledim. haddim değil, hakkım değilken hatlarına ressam olduğum yüzünün dudaklarından vapurlar uğurlarken  kirpiklerindeki kelebeklerden ömürler biçtim gözbebeklerine. dudaklarındaki bir bordonun kanıma saplantılı derin kesiği soluk boş bakışlarındaki düşüşlerimde  dilleri efsanelere dönen halkın inşası oldu galata kulesinde. yarısını öteki basamakları gülerek kovalayanlar yarasını öteki masalarda rakılar kaldırarak uğurladılar. söz veriyorum biz seninle böyle olmayacağız. söz veriyorum biliyorum çünkü sen haddime değil hakkıma değil bana değil. biz birbirimize aynı cümleye düşen iki bilinmeyenli denklem biz birbirimizin eşitsizliği biz aslında  denk değiliz birbirimize. sen uyurken çok değerler verdim sayılara bir günün tarihini dünden çıkararak yarınları o kadar çoğalttım ki bazı heceleri fazlalaştırmak için dörde böldüm bazen iki elim iki ayağımı  bana doğru
Oku »

gelirken ağustos giderken şubat

Resim
bazı gece buğusu kalmış sabahlara uyandım kendimi kuruladığım bulutlar ve üstümden ameliyatı yarıda bırakmış doktorun unuttuğu neşterleri sökmekle başladı kahvaltılarım. ben ağaçlara yaprak ören sen yolları bozuk çürük şehirlerin kırık havası ikliminle iplerini koparttığın  bahar. dilimden biten tüylerle başladı  içimdeki eksikliğim ve  yazılacak çok sözümün kara tahtası kadar kara yüzün. dişlerimden canımı çıkarmakla başladı hayata dönüşüm artık yarının sana beni getirmeyeceğinden eminim. düşüm sana bir de düşmüşlüğüm kalmıştır eski bir defterde. aklımı adına taktığım portmanto iskelet senin bir kemiklerinde fayda var geri kalan, kimin altında kaldıysa siktir-et. kursağımdaki istasyonları yıkarak başladım yutkunmaya artık adın  trafik yapmıyor bu yolda.  kabaran izi kalmış jilet izlerimi okşayarak yavaşlattım ellerimi insan yarasına nasıl dokunursa öyle güzel bir gülü tutmak. bazı gece  buğusu kalmış sabahlara uyandı
Oku »