gelirken ağustos giderken şubat

bazı gece buğusu kalmış sabahlara uyandım

kendimi kuruladığım bulutlar

ve

üstümden ameliyatı yarıda bırakmış doktorun unuttuğu neşterleri sökmekle başladı kahvaltılarım.

ben

ağaçlara yaprak ören

sen yolları bozuk çürük şehirlerin kırık havası

ikliminle iplerini koparttığın 

bahar.

dilimden biten tüylerle başladı 

içimdeki eksikliğim

ve 

yazılacak çok sözümün

kara tahtası kadar kara yüzün.

dişlerimden canımı çıkarmakla başladı hayata dönüşüm

artık yarının sana beni getirmeyeceğinden eminim.

düşüm sana

bir de düşmüşlüğüm

kalmıştır eski bir defterde.

aklımı adına taktığım portmanto iskelet

senin bir kemiklerinde fayda var

geri kalan, kimin altında kaldıysa siktir-et.

kursağımdaki istasyonları yıkarak başladım yutkunmaya

artık adın 

trafik yapmıyor bu yolda. 

kabaran izi kalmış jilet izlerimi okşayarak yavaşlattım ellerimi

insan

yarasına nasıl dokunursa

öyle güzel

bir gülü tutmak.

bazı gece 

buğusu kalmış sabahlara uyandım.

saçlarını kesmek kadar sıradan olamazdı artık bazı kırıklar

benim kirpiklerim bile yok.

günaydınları sökerek uyandığım sabahlar,

günaydınları tren istasyonlarında bekleyen köpekleri öperek uyandığım,

günaydınları parklarda yatan şarap şişelerini ısıtarak uyandığım sabahlar...

bazı 

gece buğusu kalmış sabahlara

bankları terkederek uyandım.

öyle

öyle soğuğu tenimle denkleştiremeden, 

bankları terkederek.

-rıza çelik