bir insanın bir insana kızamadığı noktada;






bir insanın bir insana kızamadığı noktada ;

 bakın bir kedi bir kemiği kaç parçaya ayırır yahut 
bir yalan kaç günü kurtarır geçmişten ? 

 bir insanın bir insana kızamadığı noktada ;

 sağından akıp giden trübin,
soldan ivmesi yüksek kayıplar veren kalp
nerede o acil tıp teknisyeni
ritmi bozuk işte kalbimin.

 bir insanın bir insana kızamadığı noktada ;

 diyorum ki 
toprağın kaldırma kuvveti yok
ölüler de meraklı değil yatmaya.

 bir insanın bir insana kızamadığı noktada ;

 ah nerede o eskiler
o kokuşmuş ve ıslak mecaz
tarihi eser.
bak dedim avlu,
ellerim ıslak ve hala fedakar aklım.
bir kütük kaç eşit parçaya bölünürse 
o kadarım.

 bir insanın bir insana kızamadığı noktada ;

 operatör çekmiyor, nasıl ulaşılmazım
bazı anlar içimde kalıyor.

 bir insanın bir insana kızamadığı noktada ;

 bak bir harf nelere kâdir, bir nokta neler götürüyor
bir soluk neler neler,
bir dakika o kadar kısa bazen.

 bir insanın bir insana kızamadığı noktada eksilir ve çarpımı sıfıra eşittir. 
-rıza çelik  

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

esere isim bulamadık, gereği de yok

Resim
yazamadığım birkaç satır, susturamadığım arsız türkçesi dilimin. söz gelimi gidişinden bahsetmek sevgilinin ve biraz kanayan yanlarından yaraların ağrısı geceyi ağırtarak ağlayan neşteri düşmüş tırnaklarım. biten cümlelerin ardından alınan birkaç nefes ve yine bitenlerin ardından alınan ders söyle hangi yoklamanın kaçağındadır farz hangi aldatan almış başına aklını hangi aldanan kaç düşmüş en az. beni bırak beni duy, yalnız anlamayı sözde bıraktığın artık yemek ben kendimi tabağın kenarında sıyırmış içimde bir savaşı veren çatal bıçak. oturup yıkandım kaç bayram çocukların avuçlarından öptüğüm saf, yüzü ahına bulanmış nasır sarması günahların söyleyin kaç gecedir takıldı aklınıza harman olup tıkanan nefesim, nefsini öldüremeyenlerden sebep ! ah nasıl titredi ellerim öldürdüm dişlerimden akan mezarlığı artık kimsenin arkasından konuşamayacak kadar suskunum kimse de kimsenin yüzüne karşı sahici değil konuşurken.
Oku »

EN SON

- ne zaman yazarsın bilmiyorum, ama ne zamandır susuyorken pek bekledim. haddim değil, hakkım değilken hatlarına ressam olduğum yüzünün dudaklarından vapurlar uğurlarken  kirpiklerindeki kelebeklerden ömürler biçtim gözbebeklerine. dudaklarındaki bir bordonun kanıma saplantılı derin kesiği soluk boş bakışlarındaki düşüşlerimde  dilleri efsanelere dönen halkın inşası oldu galata kulesinde. yarısını öteki basamakları gülerek kovalayanlar yarasını öteki masalarda rakılar kaldırarak uğurladılar. söz veriyorum biz seninle böyle olmayacağız. söz veriyorum biliyorum çünkü sen haddime değil hakkıma değil bana değil. biz birbirimize aynı cümleye düşen iki bilinmeyenli denklem biz birbirimizin eşitsizliği biz aslında  denk değiliz birbirimize. sen uyurken çok değerler verdim sayılara bir günün tarihini dünden çıkararak yarınları o kadar çoğalttım ki bazı heceleri fazlalaştırmak için dörde böldüm bazen iki elim iki ayağımı  bana doğru
Oku »

gelirken ağustos giderken şubat

Resim
bazı gece buğusu kalmış sabahlara uyandım kendimi kuruladığım bulutlar ve üstümden ameliyatı yarıda bırakmış doktorun unuttuğu neşterleri sökmekle başladı kahvaltılarım. ben ağaçlara yaprak ören sen yolları bozuk çürük şehirlerin kırık havası ikliminle iplerini koparttığın  bahar. dilimden biten tüylerle başladı  içimdeki eksikliğim ve  yazılacak çok sözümün kara tahtası kadar kara yüzün. dişlerimden canımı çıkarmakla başladı hayata dönüşüm artık yarının sana beni getirmeyeceğinden eminim. düşüm sana bir de düşmüşlüğüm kalmıştır eski bir defterde. aklımı adına taktığım portmanto iskelet senin bir kemiklerinde fayda var geri kalan, kimin altında kaldıysa siktir-et. kursağımdaki istasyonları yıkarak başladım yutkunmaya artık adın  trafik yapmıyor bu yolda.  kabaran izi kalmış jilet izlerimi okşayarak yavaşlattım ellerimi insan yarasına nasıl dokunursa öyle güzel bir gülü tutmak. bazı gece  buğusu kalmış sabahlara uyandı
Oku »